ZAMANSIZ YOLCULUK

ZAMANSIZ YOLCULUK
Bir ilkbaharın ılıklığında sevdam yeşerdi senin gölgende,ve ben aşık
oluyordum olabildiğince yeşiline.Yok sayıyordum zamanı yanındayken ,ve
bi o kadarda zamana oynuyordum uzatmalarda olduğumuzu bilmeden.
Ben senin olabildiğince mutlu olmanı istiyordum.ama sen acıyı
seviyordun,mutluluk bulunması zor bir sevinç haliyken..
Susuyordum bir trenin vagonunda hızlıca şehirleri tek tek geçerken,ve
duruyordum en ıssız yerinde beni anlatan konumdayken..
gözümün önünden hatıralar sırali bir halde geçerken,sevdiğim anı
durduramıyordum,bakamıyordum her anında birdaha aşık olduğum gözlerine
çaresizken.

Sen acı seviyorsunya bende mi alışıyordum senin olabildiğince
karamsarlığını ,yapamazdım sen benimleydin ama aslında istemiyordum bu
çıkmaz sokak karmaşasını..biliyordum ki birgün bende solumıcaktım bu
çilekeş sevda havasını..
Bir şarkının melodisinde bulmuşken ben mutluluğu,sorgulamıyordum senin
hiç yokken beni neden unuttuğunu..Yeniden susuyordum ve farkediyordum
gözlerimin yaş akmadan kuruduğunu..bende acı hissediyordum
haketmemişken..planlamamışken bu zamansız yolculuğu..ama biliyordum
her yolculuğun bir dönüşü olduğunu..